Kabileden kovulan oğulların intikamını kullanan bir sınıfla başımız belada. Mantık olarak çökmüş ve çöktükçe doğaya daha çok yaklaşan ve ondan daha çok uzaklaşan kötülüğün birliğiyle karşı karşıyayız. Aydınlanma döneminin gerçekleriyle yüzleşen burjuvazi, devrimlerden korktukça kendisini sofu bir karanlığın kollarında buldu. Kilise ile ittifak kurmayı ve onun değerlerini yeniden sahiplenmeyi sapıkça bir arzuyla kendisine görev edindi. İnsanı ve hayvanı aynı kefeye koydu. Doğu toplumlarının aydınlanma çabalarına bu yüzden kesif bir karanlıkla karşılık verdi. Sosyalizm korkusuyla Cumhuriyetleri çiğnedi ve geçti. Afganistanda yaşananlar bunun en açık örneklerinden yalnızca birisi (Uzun uzadıya Afganistanda olanları anlatamayacağım araştır bir zahmet). Ne giymeli? Kapalı mı? Yoksa açık mı? Durdurulamaz aşamaya gelmiş durumdayız. Ara yol artık yok, ya karanlık kazanacak ya da aydınlık. Bekaret mekanizması yetmemiş olacak ki kadın sünneti tartışılıyor. Nitekim Ortadoğu ve Afrika ülkel