Dünyevi masallar

Türkiye aylardır cinsel suçların oluşturduğu bir travmanın içerisine sürüklenmiş durumda. Gerçek durum ise böyle mi? Bu sorunun yanıtını verirken riyadan uzak bir noktada kendimi konumlamak istiyorum. Toplumsal olarak ya da bir yere zorla sıkıştırılmış insan kümeleri olan bizlerin, saplantılı bir biçimde karşılaştığımız her durumda ikiyüzlü tepkiler üretme konusun da oldukça mahiriz. Şahsen; eğitimli ve az sayıda vicdan sahibi olan kişilerin düştükleri hayreti samimi buluyorum. Acı ama geriye kalan büyük bir çoğunluğun şaşırmak bir yana beslendikleri çıkar çevrelerini nasıl koruduklarına şahit oluyorum. Ensar Vakfında yaşananların ya da adlarını anamadığım pek çok tecavüz vakıasında yaşamlarını yitiren genç kadınların sorumlusu liberal paradigmanın koşulsuz şartsız paryası olmuş dindar ya da dindar olmayan çevrelerdir. Henüz daha kötüsünü görmüş durumda değiliz. Karma eğitim sisteminin tümüyle ortadan kaldırılması gerektiğini savunan bir iktidarın eğitim politikalarıyla gittiğimiz yer

KONSTANTİN Gece yarısı ansızın çıkıp gelen küçük ama sevimli bir çocuktur Camus. İnce bir tülün ardından gözetlemek kadar cüretkardır, tanımadığın kentin yorgun kaldırımlarında adımlamak. Çok büyük. Evet, gökdelenler, metrobüsler ve hiç tükenmeyen betondan kaleleriyle bir hilkat garibesi. Küçüldükçe küçülüyor insan. Konstantin’in acılarla örülü bağrında adımladıkça küçülüyor. Kafkaesk bir tabloyu andırıyor, savaşın içindeki yaralı askeri ya da gerillayı. Cüretkar atıyor adımlarını şair, adımlar kanlı, adımlar yorgun ve şair küçücük kalıyor İstanbul’un kalbinin tam ortasında. Duyuyor musun? Duymuyor! Çünkü bu kentin kulakları sağır, duyamaz artık ve insansızdır sokakları. Küçük bir çocuk ekmek alıyor diye yargılanmış ve infaz edilmiş. Otobüsler sıralanmış daracık sokağın tam ortasına, camların ardında öldürmeye hazır kara gömlekliler. Cezalıydım ve hapis hayatı yaşıyordum. Yedi kulenin zindanlarında zincirlenmiş masum cesetleri saklıyordum, kana doymayan vampirlerin hışmından. Al